20120717

Nowa opowieść - Tatuum

Z Tatuum miałem problem od dłuższego już czasu. Mijając codziennie ich sklep na Świdnickiej we Wrocławiu zastanawiałem się, jak można marnować potencjał, który tkwi w naprawdę ciekawych ubraniach, prezentując je w tak mało zachęcający dla klienta sposób. Wielkie witryny, które aż proszą się o jakąś ciekawą aranżację, potraktowane po macoszemu, niezagospodarowane, sklep niezbyt przyjazny, niezrozumiale ułożony, brak koordynacji, spójności...Tak sobie myślałem, ale wchodziłem. I zawsze znalazłem rzeczy, które przykuły moją uwagę, jednak zarzucone stertą basiców wymagały determinacji i zaparcia, aby je znaleźć i docenić.

Dlatego z przyjemnością przyjąłem zaproszenie Alicji Kowalskiej, która po objęciu stanowiska dyrektora kreatywnego w Tatuum postanowiła przedstawić dziennikarzom i blogerom kolekcję na nadchodzącą jesień. Pójdę, pomyślałem, zobaczę, pogadam. W końcu przyszło NOWE, a z nowym zawsze wiążą się jakieś zmiany. Przeważnie na lepsze.

I kupili mnie, szanowni państwo. Bo prawdą jest, że człowiek kupuje oczami. Czasami też pomaca, ale to rzadziej, bo z góry nastawiony jest na sztuczności, które teraz wylewają się ze sklepowych wieszaków. A ja i popatrzę, i potargam, i porozciągam jak trzeba. Na prezentacji kolekcji Tatuum miałem ku temu okazję, miałem możliwość w końcu zobaczyć te rzeczy, które z pewnością umknęłyby mojej uwadze, gdybym wszedł do sklepu z ulicy, objuczony siatką z zakupami, torbą i przewieszoną przez ramię kurtką. Wiem, że są dobrze uszyte, wykonane z fajnych materiałów etc., wiem to, bo miałem okazje zobaczyć je w spokoju, wydarte ze sklepowego anturażu. Pokaz został dopełniony zdjęciami z sesji, filmem reklamowym i wtedy wszystko zaczęło układać się w spójną całość, czyli to, czego brakowało mi w Tatuum dotychczas. Mam nadzieję, że marka będzie szła właśnie tą drogą i oprócz ubrań zacznie sprzedawać ludziom również opowieść, historię, której częścią będzie mógł zostać każdy klient. Czego jej i sobie życzę.

P.S. Duży plus za warszawską sesję zdjęciową. Świetnie, że zaczynamy doceniać to, co mamy na wyciągnięcie ręki. Naprawdę nie trzeba Nowego Jorku, aby oddać "miejski klimat". Dowód poniżej.
P.S.1 Zdjęcia niektórych modeli z kolekcji możecie zobaczyć również na moim facebookowym profilu.








Zdjęcia: Marek Staszewski
Stylizacja: Alicja Kowalska
Makijaż i fryzury: Rafał Żurek
Modelka: Charlotte/Model Plus
Modele: Janek/Rebel Models, Kamil/United For Models

20120704

COS, jesień i czegóż więcej trzeba

Nudno, nie? I gorąco. I nic się nie dzieje:) Człowiek ani się obejrzał, a tu lato się skończyło, idzie jesień, zaraz liście spadną z drzew... Nie, nie oszalałem. Zawsze tego rodzaju myśli przychodzą do mnie, kiedy sklepy ruszają z wyprzedażową kampanią w połowie czerwca. A dodatkowo pracując "w ciuchach" też funkcjonuje się według "kalendarza sezonowego" - wiosna/lato od grudnia do czerwca i jesień/ zima od sierpnia do grudnia. Tak już jest, trudno, co robić. Trzeba iść dalej i się przystosować. Albo olać i oddać się błogiemu lenistwu, które wspaniale komponuje się (mówiąc językiem mody) z podzwrotnikowymi temperaturami, jakie ostatnio nawiedziły naszą krainę. Potraktowałem sprawę w sposób dwojaki i po części olałem, dlatego też sezon wiosenny minął na blogu niepostrzeżenie (czytaj: brak postów), a teraz nadrabiam. W związku z prawami rządzącymi rynkiem ubraniowym (o czym powyżej) w najbliższym czasie mogą się Szanowni Państwo spodziewać więc informacji o charakterze jesiennym nieco. 

Jak wszyscy (interesujący się) pewnie wiedzą, radość nastała w nadwiślańskim grodzie, bo też są ku temu powody - COS (i cóż, że ze Szwecji:) otworzył swe podwoje w Warszawie. Po cichutku, bez wielkiej gali i medialnego szumu, w środku tygodnia, wszyscy wielbiciele prostoty mogli udać się na Mysią, by tam, w surowych wnętrzach budynku Mysia3 oddać się chłonięciu atmosfery lub zakupom, jak kto woli. Jako że ja i COS lubimy się bardzo, o czym już kiedyś (tutaj) pisałem, udałem się chyżo troszkę "powchłaniać". I przypomniałem sobie, że pewna dobra dusza;) podesłała mi jakiś czas temu lookbook jesiennej kolekcji szwedzkiej marki. Porzuciłem więc zamiar zakupu czegokolwiek w cenie regularnej (wiedząc, że za góra dwa tygodnie zostanie przeceniona) i oddałem się kontemplacji kolekcji zimowej, czerpiąc z tego bardzo dużo  satysfakcji. Jakaż oszczędność! 

Z COSem dużo ludzi ma problem. Znajomi, wychodząc ze sklepu, dziwili się moim zachwytom. Bo przecież nic tam nie ma, same takie jakieś koszulki, wszystko jednokolorowe i jednakowe. A dla mnie w tym cały urok. Coraz częściej łapię się na tym, że nie chce mi się "ubierać". Nie, nie latam z gołym tyłkiem po ulicach, ale też nie stoję przed szafą zastanawiając się co do czego, i że może tu jeszcze coś dorzucić, żeby było ładnie. Otwieram, wyciągam, zakładam. Nie mam głowy (i ochoty) dobierać skarpetek do krawata i poszetki do majtek (o inwazji poszetki post już wkrótce). Wobec tego potrzebuję ubrań, które same w sobie będą całością. A na mnie będą całością do kwadratu. I właśnie z COSem osiągnąłem tą nić porozumienia. Komunia dusz, rzekłby ktoś (o ile ciuch ma duszę. Ja wierzę, że miewa.) A, niech i tak będzie. Głupie myśli zwalam na karb upału. A Was zostawiam z jesienną kolekcją. 










zdjęcia: mat. prasowe cosstores.com